zagulgotać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) udawał żórawia. Oparty o ścianę, stał na jednej nodze i czuwał. A kiedy po skończonej wieczerzy, z hałasem odsuwając krzesła, wstaliśmy od stcłu, ojciec zagulgotał na wielkim puzonie, naśladując w ten sposób klangor żórawi. Ciotka zatkała dłońmi uszy i prosiła naprzemian to mąkę, to Matyldę — „Uciszcie go“, Matylda pośpiesznie otworzyła okno, za którem, jak wT muszli, szumiała noc, i podeszła do ojca. Ojciec opuścił na podło...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Truchanowski, Kazimierz 1936. Ulica Wszystkich Świętych. Powieść, Warszawa : Nakł. Księgarni F. Hoesicka
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.