zamarzenie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Oto rzecz sama: „Tomasz Z. pierwej miał być znajomym z domem p. W. i po powrocie pewnego razu z tych odwiedzin budził ciekawość Mickiewicza poznania panny Maryli W., która oprócz ponętnych wdzięków ciała i duszy wyróżniała się szczególnem zamarzeniem. Snem pierwszych jej lat młodości było, że pozna młodzieńca z imieniem Gustawa [tu przypisek: ,,Dlatego imię Gustawa nosi w Dziadach bohater”], z którćm połączy ją miłość wielka, a którego imię przejdzie w sławę i cześć powszechną. Zamarzenie to przeszło w wiarę młodej dziewicy i gdy p. P...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Borowy, Wacław 1952. Studia i rozprawy. T. 1-2, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.