zatupotać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Nagle coś w sieniach zatupotało i zaszumiało. Instynktownie Krajewski cofnął się w tył, w zupełny cień. Równocześnie z sieni wypadła Frania w kapeluszu i palcie. Rozejrzała się sekundę, zawahała i nagle puściła się ku miastu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zapolska, Gabriela 1928. Wydanie zbiorowe dzieł. O czem się nie mówi. Powieść, wyd. 2, Warszawa : Lector-Polonia
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.