zdarnie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) mi do dorożki z Marcysią. W sukience bzowo-fijałkowej, w nowiuteńkim, kwiecistym, jakoś żółtawym kapeluszu od modniarki z Freta, w świeżutkich rękawiczkach błękitnych nie tak jej było do twarzy jak po domu w skromnej sukience, gdy jej główkę same tylko jasne, bujne warkocze stroiły. Z kluczykami zgrabnie się uwijała przy gospodarstwie, parasolka jednak nie bardzo zdarnie tkwiła jej w ręku. Było to przed południem, w dzień powszedni. Szczepaniak przyjemnie oglądał się wkoło, mniemając, że przechodnie, przez nawyknienie łazęgi miejskiej zerkający na do1 są to wyjątki z „powieści poetyckiej” Seweryna Goszczyńskiego (1801—1876) pt. Gwiazda pokuty...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wolski, Włodzimierz 1956. Domek przy ulicy Głębokiej, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.