zemgleć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Przodownik z Żerania pociągnął łyk zimnej herbaty z butelki i mruknął: — A on nic. Zemglał. * — Chłopie miłosierny I — Kuźnar ciężko sadowił się koło nich na trawce. — Pamiętacie, jakie szalowania dawali przed wojną? Ludzie zlatywali jak szczypawki I U takiego Richtera na przykład, w Łodzi...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Brandys, Kazimierz 1954. Obywatele, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.