ziemianin-birbant

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) rzysza. Na oko mógł mieć lat trzydzieści. Ospa pozostawiła niezatarte ślady na jego twarzy suchej i żółtawej, o niemiłym miedzianym połysku; pierścienie granatowoczarnych, długich włosów opadały z tyłu na kołnierz, z przodu zaś zakręcały się w zawadiackie baczki; nieduże zapuchnięte oczki patrzyły — i na tym koniec; na górnej wardze sterczało kilka włosków. Ubrany był, jak zwykli nosić się ziemianie-birbanci, bywalcy jarmarków końskich, w pstry, dość wysmolony archałuk, spłowiały jedwabny halsztuk koloru lila, kamizelkę z mosiężnymi guzikami i szare pantalony o szerokich „dzwonach“ u dołu, spod których ledwo wyglądały czubki nieoczyszczonych butów. Bił od niego mocny za...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Turgieniew, Iwan 1953a. Z pism. Zapiski myśliwego, przeł. J. Dmochowska et al., Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.