zmysłowo-popędliwy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) kiego zła, wojen i buntów, jakie targają społeczność. Przez nie bowiem człowiek staje się niewolnikiem ciała, a jego „dusza nie może patrzeć sama przez się i w całej ciemnocie swej wije się i widzi, jak straszne jest to więzienie, w którym ją żądze trzymają, a sam więzień pomaga własne zacieśniać kajdany” (Fedon). Tak pojęta dusza jest, zdaniem Platona, trojaka: rozumna, zmysłowo-popędliwa i wegetatywna. Duszę zmysłowo popędliwą posiadają zwierzęta, duszę wegetatywną zaś także rośliny. Jedynie człowiek posiadać może duszę rozumną. Platon był przekonany, że zasadniczy porządek świata zasadza się na tym, że dusza jako pierwiastek doskonały powinna panować nad ciałem (zob. mity parascjentyczne...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Legowicz, Jan (red.) 1979. Historia filozofii średniowiecznej, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.