znurtować

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) no temu, dawno! I źle mi było przy tym dumaniu, ostry świder tęsknoty wśrubowywał się w serce tak głęboko, czerwona ta pani tak mi czymś ognistym szła pod gardło i z gardła wędrować chciała do oczu, że zapaliłam świece i zaczęłam list ten pisać. Piszę go szybko, bez mgnienia przerwy i płynie to ku Tobie jak samorzutny zdrój z gruntu, gdy do dna znurtuje go fala. Dobranoc! Czekać będę mewy czy choćby mewki z Nowogródka...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Orzeszkowa, Eliza 1961. Listy zebrane. T. 5, Wrocław ; Warszawa ; Kraków : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.