złotawy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — „Nadeszła godzina! dodał z cicha: proszę za mną.” Odchyliwszy zasłonę, znaleźliśmy się w bocznym pokoju, gdzie w suficie okrągłe okno szklane wpuszczało szeroki promień srebrnego światła. Na środku stało staroświeckie krzesło z poręczami, i w niem ujrzeliśmy więcej leżącą niż siedzącą dziewczynę, mającą około lat dwunastu; zdawała się być pogrążona w śnie głębokim. Jasne złotawe włosy spadały jej w nieładzie na nagie ramiona i ocieniały bladą i delikatną twarzyczkę; za cały ubiór miała długą białą sukienkę, która oświecona żywym blaskiem księżyca, czyniła ją podobną jeśli nie do jakiejś nadpowietrznćj istoty, to do marmurowego posągu. W zachwyceniu wpatrywa...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.