ćwierkot

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Ujrzawszy ją Rufus, rozweselony, zawołał: — Widzę, że jednak nie skłamał mój sekretarz! — dziewczyna obróciła na niego poważne spojrzenie fiołkowych oczu i sędzia uznał w duchu, że nie sekretarz, lecz on się pomylił: to nie jedna z dzierlatek, których ćwierkot tyleż bawił, co nużył uszy. — Siadaj — rzekł. — I mów. Kim jesteś?...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Rolleczek, Natalia 1982. Świetna i najświetniejsza, wyd. 2, Warszawa : Nasza Księgarnia
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.