łabardan

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Mówiono o nim, że uznaje tylko jedną książkę — „Klub Pickwicka”; w każdym razie leżała zawsze na jego nocnym stoliku i codzień odczytywał z niej kilka kartek przed zaśnięciem. Cichy i małomówny (nie mieszać z Franciszkiem Fiszerem — Fiszerem Wielkim!), urządzał w swym mieszkaniu słynne zabawy, tryskające wesołością i bujnym rozmachem. Dowcipne zaproszenia na te uczty (tzw. „łabardany”) redagował Lechoń i Wierzyński. Fiszer odznaczał się poza tym nadanym mu przez przyjaciół imieniem „Lunio”, które przyrosło do niego i miało już go nie opuścić z wiekiem niezbyt stosownym do takich zdrobnień...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sakowski, Juliusz 1970. Dawne i nowe lata, Paryż : Księgarnia Polska
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.