łachmyta

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Omal się nie pokłócili, dopiero ojciec musiał ich skrzyczeć, że każde miasto to zgorszenie i obraza boska, ale że ludzie własnym przemysłem majątków się dorabiali, to i owszem, pochwalał. — Nie mówię to do ciebie, duszko — grzmiał zwracając się do żony — ale dawniej byle szlachcic — łachmyta nosa zadzierał, jakby to jego była zasługa, że go w dworskim łóżku...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Goliński, Leszek 1954.Syn ziemi. Rzecz o Wł. St. Reymoncie, Warszawa : LSW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.