łże-prorok

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Albo ileż prawdziwej wielkości w relacjach ze spotkań Krasińskiego z Mickiewiczem, „opętanym” przez towiańszczyznę, a nawracanym przez sławetną matkę Makrynę. Autor Dziadów wydaje się wyrafinowanemu Zygmuntowi jakimś potężnym barbarzyńcą, zdolnym do obalenia istniejącego porządku rzeczy. Ze słów Krasińskiego przebija podziw dla geniusza, którego duch jest kuty „na Michał-Anielskie rozmiary”, i żal nad wielkością Adama uwiedzioną przez łże-proroka z Antoszwiniec. Mimo wszelkich zastrzeżeń góruje przecież w świadomości Krasińskiego jeszcze nie wypowiedziana expressis verbis, lecz już formułowana myśl, że — my z niego wszyscy. Całość zaś tych starć Mickiewicza z Krasińskim to materiał dla potężnych wńzji w stylu Wyspiańskiego...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
RLit - Rocznik Literacki (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.