świetnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) szczęśliwa” nie wybawi. Można sobie wyobrazić moje przerażenie, gdy gdzieś koło północy wyskoczyli wszyscy z izby, ażeby obserwować akurat takiego świetnika, który o parę stajonek chodził ze światłem po polu, odprawiając swoją ciężką pokutę. Wracając z matką do domu, co tylko nie umarłem ze strachu, widząc tak świetnika, który się raptownie wciąż ku mnie zbliżał, jak i licznych szatanów, wyszczerzających na mnie zęby z każdego przedmiotu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Witos, Wincenty 1978. Moje wspomnienia, Warszawa : LSW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.