śćmić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) mówi. w „Królu-Duchu“. Czyżby z rozdźwięków, z dysharmonji „wstawał“ i był jakąś potężną zdysharmonizowaną harmonją, instrumentacją fantastyczną, jak Bethowen, podczas gdy Mickiewicz — to Chopin, który pieśni ludowe przetapiał na wyższą treść sztuki? — Co znaczy naprzykład „koń słońca“, „organek złoty, wiszący na srebrnych aniołach“, „dziewice śćmione deszczem złotym“? Kiedy kocha, zdaje nam się, że szydzi, kiedy ironizuje, może kocha, bo „sercem gryzie“. Czy może niema serca, ale tylko fantazję...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Korycki, Władysław 1913. Z duchowych wnętrz. Studja krytyczno-literackie, Warszawa : E. Wende i S-ka
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.