żebrota

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) A. NAZWY DEWERBALNE ORZECZENIOWE Nazwy dewerbalne orzeczeniowe tworzone są w języku polskim za pomocą następujących formantów: -a: narada, osłona, -ba: prośba, groźba, służba, wróżba, gońba („kie to nie wesele, ino taka gońba”), kośba, młoćba, kolba ’turniej’, -oba: choroba, żałoba, -uba: rachuba, -mo: odcień czynnościowy może czasem wystąpić w wyrazie pismo: jego pismo jest niewyraźne = on niewyraźnie pisze, albo u Skargi: „O Sewerze nie ma pisma, co się z nią stało” '(wzmianki pisemnej), -wo: mlewo, -wa: mo(ł)wa, -iwo: żniwo, -awa: popijawa, -twa: bitwa; -itwa: gonitwa, modlitwa, -stwo: śledztwo; -ość: zazdrość, por. zajrzeć („nie zajrzy jezdny, kiedy mija draba”), -t: lot (*lek-t); -ta: buta; -ot: bełkot, grzmot, pluskot, stp. pierzchot, -ota: pieszczota, zgryzota, łomota, żebrota 'żebranina’, drzemota, pierzchota, szpiegota 1 'szpiegostwo’, żałota 1, tęsknota, -ut: stp. łokut ’połykanie’, -ć: nienawiść; -cie (historycznie -t-ije): życie, bicie, -da: stp. wróżda ’walka’,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Doroszewski, Witold 1962. Studia i szkice językoznawcze, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.