ciemnoszatyn

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Kiedyśmy się zbliżali do drugiego pokoju, wyszedł do mnie rzeźwy, rumiany starzec, z łysiną okoloną szanownymi siwymi włosami i po przyjacielsku, z wojskowym ruchem ścisnął mnie za rękę. Wprost drzwi siedziała na sofie kobieta tak niebrzydka, że można się jej było długo przypatrywać z prawdziwą przyjemnością. Rumieńców nie miała, ale w białej cerze przebijało zdrowie. Ciemnoszatyn włosy, gładko uczesane, zakrywały jej, podług ówczesnej mody, prawie połowę policzków. Ubrana była w czarną, materialną suknię, ale wiem, że jakoś dobrze zrobioną...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Jodełka-Burzecki, Tomasz (wyb.) 1976. Syrena zawsze zwodnicza. Portrety warszawianki w XIX wieku, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.