kolokwialnie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) więc np. ni pewnym srebrnym weselu porównał jubilatkę do Junony, :o wywołało dyskretne uśmiechy, gdyż „Junona” była osobą małego wzrostu, wysuszoną, czarniawą, a przy tym miała usposobienie z gatunku zwanego kolokwialnie „wrednym” Czasem ( robne zdarzenie wrywa się w pamięć trwalej, niż zdarzenia, doniosłe. Osmołówka słynęła ze złej i brudnej kuchni. Zd< rzyło się Tadziowi, że kiedyś po drodze z dalszego sąsiec ztwa zajechał do Osmołówki na krótki popas...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Pawlikowski, Michał K. 1959. Dzieciństwo i młodość Tadeusza Irteńskiego. Powieść, Londyn : B. Świderski
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.