parahistoria

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Jakże bowiem alegoria wstępna bez objawienia sprawić może, by Moronowie czczili Jama, a umęczony przy słupie (niby Jezus) Arios fundował kościół Eliona? Sacrum nie powołujące się na hierofanię staje się wymysłem lub złudą. Taktem czy wybiegiem był bowiem szczególny sposób kreowania utopii w Duchach, gdzie wszystko dzieje się podobnie jak w świeckiej i świętej historii na Ziemi, lecz w innym zgoła systemie świata, w innym kosmosie, będącym paramitią i parahistorią naszego. Tworząc w ten sposób dzieje ludzkości od hordy pierwotnej aż po rewolucje proletariackie, skończył Świętochowski na bardzo indywidualistycznej konkluzji Ariosa w obrazie ostatnim pt. Burza, a napisanym po rewolucji 1905 roku: Zbłądziłem - dlatego że nie poszedłem za sobą, ale za ludźmi, za ruchem tłumu [...]...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Żmigrodzka, Maria (red.) 1981. Problemy polskiego romantyzmu. Ser. trzecia. Praca zbiorowa, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.