prywaciarz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — Bo ona od niedawna. Miała chłopa. Jednego takiego prywaciarza, i pękła mu w miasto — wyjaśniał Hiszpan. — Teraz pracuje na własną rękę — pisnął cienkim, złośliwym śmiechem. — Dlaczego? — rozłożył ręce. — Nie wiadomo. — Popatrzył na Izę i głośno zamlaskał grubymi, czerwonymi wargami...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nowakowski, Marek 1961. Benek Kwiaciarz. Opowiadania, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.