przyjaciel-samotnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Zdenek, piszący dla siebie {Praska..., s. 432), równie dobrze mógłby określić „nadrzędny motyw” osobistego losu jako głęboką samotność, odcięcie od spraw codziennego życia*. Bruno Schulz zawarł tę samoocenę w eseju napisanym dla Stanisława Witkiewicza, czołowej postaci w życiu kulturalnym przedwojennej Polski, który bez powodzenia usiłował wyciągnąć swego przyjaciela-samotnika z sennej prowincji...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kresy - Kresy (Lublin)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.