sasko-westfalski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Malarstwo. Z poi. malarstwa miniaturowego zachowało się niewiele. Przetrwały kodeksy sprowadzane z zagranicy, reprezentujące w XI w. szkołę kolońską (Sakramentarium tynieckie), czeską (Ewangeliarz gnieźnieński, Zloty kodeks pułtuski) i ratyzbońską (Ewangeliarz emmeramski), w XII w. sasko-westfalską (Ewangełiarz kruszwicki) i mozańską (Liber Geneseos). Na Śląsku panował późny styl sasko-turyngski; tutaj zapewne wykonano Psałterz głogowski, a w Krakowie Kalendarz krakowski (XIII w.). Rozpowszechnione było malarstwo ścienne, którego najlepszym przykładem są resztki w Tumie pod Łęczycą (XII w.) i Czer...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
WEP PWN 1962-1970. Wielka encyklopedia powszechna PWN. T. 1-13, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.