carat

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Nietylko atoli ta książka ucznia Popiela dotarła do najdalszych zakątków. Rozchodziły się też książki profesorów historji na Wszechnicy Jagielońskiej Antoniego Walewskiego i Michała Bobrzyńskiego. Pierwszy z nich wprost już zdziwaczał w fanatycznej nienawiści do Polski historycznej a w uwielbieniu caratu, choć „na austrjackiej ziemi” miewał swoje prelekcje. Orła na bramie Florjańskiej stale nazywał „białym ptaszkiem ’, Polskę „jawnogrzesznicą”, pieśń legjonów „śmiesznym mazurkiem”, „Sybiracy uchodzili za tak zwanych męczenników”, konfederacja barska była „buntem”, listopadowe „haniebnym buntem", Katarzyna II „poetycką“, a car Aleksander II „był łagodny i wspaniałomyślny“. Tak wykładał historję...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nowaczyński, Adolf 1922. Góry z piasku. Szkice, Warszawa : Nakł. Polskiego Posterunku Wydawniczego „Placówka”
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.