nie-dobro

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) samym z niczym nieporównywalny. Jeśli tedy mówiąc o nim, zaprzeczy się wszystkie cechy, które dostępne są naszemu poznaniu, i to te nawet, które uznajemy za najcenniejsze i najbardziej godne przypisania absolutowi, będziemy na najwłaściwszej drodze poznania Boga. Natura niestworzona i niestwarzająca przekracza wszelki byt, wszelkie dobro i piękno — jest więc raczej niebytem, nie-dobrem, nie-pięknem. Jest rzeczą zastanawiającą, jak teorie metafizyczne, bliskie panteizmowi, próbują równocześnie zachować transcendencję Absolutu drogą podkreślenia jego niepoznawalności. Nie wydaje się, by decydowała o tym jedynie chęć...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Legowicz, Jan (red.) 1979. Historia filozofii średniowiecznej, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.