poeta-wagant

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Jest to bezsprzecznie widoczne w twórczości trubadurów, a ówczesne życiorysy trubadurów, Razos, podkreślają tę cechę w ich życiu. W poezji wagantów wybuch wyznań krańcowo indywidualistycznych, często dekadenckich, przyjmuje w najwyżej stojących utworach postać doskonałego artyzmu, co znajdzie swój najpóźniejszy wyraz w Testamencie Villona, najdoskonalszego poety-waganta, choć spóźnionego o trzy wieki. Tę samą dążność do czystej, bezinteresownej radości estetycznej dostrzec można w wielu miejscach powieści Krystiana z Troyes, pisanych tylko dla radości piękna, bo w tych wypadkach nie widać w nich celów ani rozrywkowych, ani dydaktycznych. Już o autorze jednej z pierwszych prób literackiej...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Żurowski, Maciej (wyb.) 1968. Arcydzieła francuskiego średniowiecza, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.