człowiek-śrubka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wano? To wolno, tego nie wolno.” Zdawało mu się, że lepiej od innych zrozumiał „mechanizm” epoki: w warunkach kultu jednostki źle jest człowiekowi ideowemu, natomiast nieźle „człowiekowi-śrubce”. A tu tymczasem wojna, klęski, odwrót — nie, Bastriukow nie ma zamiaru brać na siebie żadnej odpowiedzialności, niech wymagają od niego tyle, co od „śrubki”. W ostatecznym rozrachunku ma w nosie, jaka będzie ta „machina społeczna” — ,,śrubki” nic to nie obchodzi...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Drawicz, Andrzej (wyb.) 1975. Człowiek na wojnie. Wielka Wojna Narodowa w literaturze radzieckiej, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.