diadem

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Narody ziemskie oblegają ją, każdy z narodów chciwy, aby jej łaski zaskarbić. Ale ona prawdziwa zalotnica, wszystkich obałamuca. W jej włosach błyszczą diamenty, perły, rubiny, a w diademie nad jej czołem można czytać jej nazwę: Finansjera (Komercjalizm). Piękną jest i pożądaną, ale za nią idą cierpienie i zniszczenie. Jej głos ma metaliczny dźwięk złota, a jej spojrzenia rozpustne zatruwają narody, padające ofiarą jej piękna. W rękach trzyma trzy pochodnie, w których iskry gotowe cały świat podpalić. Pierwsza pochodnia to pochodnia wojny, z którą piękna niewiasta biegnie od miasta do miasta...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nowaczyński, Adolf 1922. Góry z piasku. Szkice, Warszawa : Nakł. Polskiego Posterunku Wydawniczego „Placówka”
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.