facjatka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Na któremś piętrze siwowłosy staruszek w polskim stroju, tkliwie podtrzymywany przez rodzinę, znakiem krzyża błogosławił tym tłumom. Owdzie dziecina w bieli, ze złożonemi pobożnie rączkami i oczyma wzniesionemi w górę, klęczała obok matki, szlochającej z nadmiaru dumy i żałości. Z któregoś wreszcie okna na facjatce jęły na ten tłum spadać kartki papierowe, jak chmary białych gołębi. Młodzież chwytała je wlot i, przyczepiwszy do lasek, wznosiła do góry, jak świętość. Poczęto się cisnąć w tę stronę. Jurek ruszył za...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Choynowski, Piotr 1926. Kuźnia. Powieść historyczna z lat 1861-1863, wyd. drugie, Warszawa etc. : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.