kombinatoryczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W stisl. i=±e, ale w grupie k, g -|~ i dłużej się i utrzymuje (VIII.); stisl. ti(w) + ę dłużej się utrzymuje, ale zresztą wcześniej q=- 0 nawet po v (X.); stgn. (oberdeutsch i fränkisch) -mp-mpf- || -p- — -/- (II. materyalne kombinatoryczne wzmocnienie), stgn. -nt-, -rt, -lt-=±-nz-, -rz-. -Iz- || -t- -s- (przy -rt-, -U- może raczej z dyssymilacyą mamy do czynienia); górnowłos. u-\-n-\cons. zostaje (II.), zresztą hiszp. f--\- ue,r zostaje (IX.), zresztą f-=±h-; stszw. g, k -j- i -j- cons. -J- voc. zostaje (VIII.), zresztą i -(- cons. -|- voc. — e-\- ... i t. d...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Rudnicki, Mikołaj 1912. Studya psychofonetyczne. I. Assymilacya, Kraków : Nakł. AU
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.