kwocha

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) z mieszczaństwem. „Co to, to już zupełnie w guście francuskim, w duchu demokratycznym, jakobińskim, mieszczanie u jednego stołu z monarchą i szlachtą“ — krzyczy wściekły Lucchesini, a wtóruje mu cała Rzeczpospolita, pod tym względem zgodna i jednomyślna, Maj czy Targowica wszystko jedno, bo to przecie zatrącało rewoltą w obyczaju społecznym. Strachem zdjęte w dwa lata później „kwochy“ zamkowe w czasie Insurekcji zniżyły się do głaskania ludzi gminnych, jak oto szewców i rzeźników. Ale to już nie dziwiło nikogo...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wasylewski, Stanisław 1957. Na dworze króla Stasia, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.