prasumienie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Dziecko uczy się porządku, co stwarza podstawy osobistej dyscypliny. Ten ład i początki dyscypliny są szkołą, która ma rozwijać w dziecku wrodzone, a zupełnie jeszcze nie sprecyzowane, poczucie dobra i zła, czyli prasumienie. Ono — to prasumienie — dąży do wyrobienia zdolności konkretnego sądu o tern co dobre, do czego należy dążyć i co złe, czego należy unikać...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Cieński, Włodzimierz 1955. Rodzicom o dzieciach. Cz. II. O wychowaniu charakteru, Londyn : Wyd. Instytutu Polskiego Akcji Katolickiej w Wielkiej Bry­ta­nii
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.