szram

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) lityką) wypłaszać nie powinniśmy. To nieodrodne plemię dzikich stepów potrzebne zdaje się naszej poezji, jak przedtem w’ usługach rzeczypospolitej odganiało od dziadów naszych postrach tatarskich i nogajskich najazdów. — Ów1  2 3 * * * 7 Szwaczka z czarnym na twarzy szramem, u którego was długi zwiesza się na pierś obrosłą, ów ociężały rozbójnik na Siczy, ów stary opój, w powieści Goszczyńskiego' źleż wydany, albo nie trafiony doskonale, kunsztownie? — Niechaj nas ten gbór nie obraża. Bo to rzadki oryginał i w pośród pierwotworów flamandzkiej szkoły * zabrałby niepoślednie miejsce...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mochnacki, Maurycy 1923. O literaturze polskiej w wieku dziewiętnastym, Kraków : Nakł. Krakowskiej Spółki Wydawniczej
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.