afirmatysta

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Mallarmé, Böcklin, Maeterlinck, Verlaine... Ale twórcy Młodej Polski gardzili „staroświecczyzną”, a Rydel nie. „Przybyszewszczycy czy nie-przybyszewszczycy — pisze Grzymała — zachłystywali się, jeśli już nie nihilizmem, to relatywizmem — Rydel był organicznym afirmatystą. Kto w Młodej Polsce był żyw, ten przysięgał na skrajny indywidualizm — autor Bodenhainu ode dna był społecznikiem”. Był prosty i prostolinijny, dla jego współtowarzyszy od epoki i od stolika w kawiarni patriotyzm był rzeczą wstydliwą, on „nie wstydził się swych łez rozrzewnienia nad każdą, choćby stereotypową manifestacją narodową”...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Dużyk, Józef 1968. Droga do Bronowic. Opowieść o Lucjanie Rydlu, Warszawa : LSW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.