antagonistka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) mie i mimowoli ściągnęła na się cześć, należną Wenerze. Twardowski, powtarzając scenę Wenery z Amorem, przejął z Apulejusza nawet szczegół, nielicujący z przyjętemi przez niego warunkami. Paskwalina boskich ofiar nie odbierała, jak Psyche. Mimo to jej antagonistka mówi: „I cóż będzie po mnie i po moich ofiarach... kiedy i tę chwalą“, jakgdyby się obawiała, że ludzie zaczną składać ofiary Paskwalinie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sinko, Tadeusz 1923. Echa klasyczne w literaturze polskiej, Kraków : Nakł. Krakowskiej Spółki Wydawniczej
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.