anty-angielski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ktryną polityki zagranicznej. Doktryna ta, głęboko pro-zachodnia, dążąca do uregulowania naszych stosunków z Niemcami, ale bez żadnych ofiar terytorialnych z naszej strony, de facto rezygnująca z wszelkiej ekspansji na Wschodzie, wychodziła z założenia, że dominującym mocarstwem w Europie po-Wersalskiej jest Anglia, a nie Francja, i że nasza taktyka powinna być, o ile możności, skalkowana na pozycji i taktyce brytyjskiej, nie narażając się jednak z tego tytułu Francji, ale unikając wszelkich anty-angielskich i anty-niemieckich akcentów. Sam Marszałek Piłsudski przyłączył się po zamachu majowym do tej ostrożnej koncepcji, którą uprawiali po kolei Skirmunt, Al. Skrzyński, August Zaleski, a nawet Beck, tylko hałaśliwie i niezręcznie. Przy słabości Francji, przy zmienności jej rządów, trudno było z Francji zrobić zasadniczy czynnik naszej polityki zagranicznej; to nie znaczyło, rzecz jasna, iż wolno było ją sobie zrażać, bo i po co?...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kultura - Kultura (Paryż)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.