arcy-wytarty

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) go nazywają — przyjął mię serdecznie. Zabawnie i rzeczywiście literacko on wygląda: okulary na czoło, rzadkie, mięciuchne, cieniutkie, bez koloru włosy, broda, Boże zmiłuj się, jaka, pantofle, stary arcy-wytarty tużurek, stosy książek, portret Spencera, groszowe papierosy, gromady dzienników, jego powieści, korektę których sam prowadzi, żona w sąsiednim pokoju dowodząca coś o cielęcinie, córka bijąca na gwałt w fortepian — i twarz jego szczera, prosta, uśmiechnięta życzliwie, bez cienia obłudy... Takie życie — to koniec tej...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Warneńska, Monika 1966. Mazowieckie ścieżki pisarzy, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.