ariostyczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:

(...) cięż do przedchrześcijańskiej Polski podobny. Że zamiar jasnym i stałym, dla samego poety dobrze określonym nie był, tego dowodzi naprzód ta mnogość różnorodnych z sobą niezgodnych pierwiastków, które występują jedne po drugich, przyczepiają się do pomysłu, a organicznie z sobą połączyć się nie mogą (podania, balady, Lear, Macbeth, świat fantastyczny); dowodzi sama sprzeczność założenia bardzo wysokiego, i poważnego z żartobliwem, ariostycznem traktowaniem niektórych przynajmniej części poematu, z niedowiarstwem poety do swoich pomysłów: „chóry prorockie”, odzywające się z ciszy wieków, z „ariostycznym uśmiechem” pogodzić się nie mogą, a jeżeli jedna i druga z tych myśli przy tworzeniu znalazły się obok siebie, to rzecz oczywista, że zamiar jasności i jedności nie miał...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):

Lokalizacja ekscerptu na stronie:

Adres bibliograficzny:

Tarnowski, Stanisław 1904. Historya literatury polskiej. T. 4-5, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo

Etykiety gramatyczne poświadczenia:

przymiotnik liczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.