atyla

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Magnateria węgierska, ubrana różnorodnie, jak się komu podobało, w atylach, bekieszachb, czerwonych i żółtych butach, kołpakach rozmaitych — z zawieszonymi na ramię drogimi, ślicznymi futrami z sznurami złotymi lub srebrnymi, niektórzy w ciżmach, drudzy w butach, chłopy dorodne, twarze marsowate, wąsate, męskie, aż miło spojrzeć, gdy tymczasem szambelany niemieckie w czerwonych frakach, białych spodniach, w pończoszkach, trzewiczkach, stósowaa z miejscowości Kladrub (obecnie pod Prelouć) b atyla — węgierski kaftan z wylotami; bekiesza — długi płaszcz męski, przeważnie na futrze, ze stojącym kołnierzem, szamerowany, dopasowany w talii, z fałdami od pasa i rozcięty z tyłu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Rogoyski, Jędrzej 1972. Pamiętniki moje, Warszawa : Pax
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.