autokompozycja

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) z palcem na ustach. Forma! Forma! Nie jego szukam tutaj, gmach nie nim wypełniony, a jego formą, która doznaje w ciągu tej swojej stopniowej autokompozycji przygód, przemian, wzbogaceń — podobna stworom ludzko-nieludzkim z pradawnych bajek. Jak przez mgłę, wciąż błądząc i z palcem na ustach, posuwam się od „Adagio molto e messo” z 7-go do „Molto adagio — Andante” z 15-go, lub też zamyślony badam, jak i dlaczego haydnowskie słońce z czasów młodości tak dziwnie powraca u progu śmierci, w ostatnim Rondo i w Andante F-dur? Jak i dlaczego? Pytania niejasne — nie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Gombrowicz, Witold 1988d. Dzieła. T. 8. Dziennik 1957-1961, wyd. 2, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.