baladowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) To jest klucz prawdziwy, który otwiera wszystkie jej sprzeczności: to tłómaczy i dysharmonię między baladowym duchem a dramatyczną formą, i niezgodność pomiędzy stroną poematu historyczną a żartobliwą, rzeczywistą a fantastyczną, to tłómaczy i te liczne, a trudne do usprawiedliwienia naśladowania z Szekspira, i to sprawia, że Balladyna ani „obok króla Leara nigdy nie stanie”— ani „królową polską nie będzie” — że nawet jako w fantastyczną legendę, naród w nią nie uwierzył i nie przyjmie jej...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1904. Historya literatury polskiej. T. 4-5, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.