biernikowo-mianownikowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Zdarzają się konstrukcje dopełniaczowe typu wziąć noża, których nie ma powodu interpretować jako zawierających dopełniacz cząstkowy; jest to raczej dopełniacz narzędzia. To samo w zdaniu: kupił sobie winchestera — karabinek systemu Winchester. Użycie formy dopełniaczowej nadaje wyrażeniu pewną żywość, pewne zacięcie stylistyczne, którego nie ma konstrukcja biernikowo-mianownikowa (por. dostać kosza, wyrwać zęba i wyrwać ząb, zabić klina obok wbić klin). Formę dopełniaczową mają w bierniku nazwy tańców, jak mazur, kujawiak, krakowiak — tańczyć mazura, kujawiaka, krakowiaka. Jak wykazał H. Grappin, tormy te nie tłumaczą się historycznie jako rozszerzenie biernika-dopełniacza...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Doroszewski, Witold 1963. Podstawy gramatyki polskiej. Cz. 1, wyd. 2, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.