buczność

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) oparte na występujących w Sł XVI w. podstawach derywacji. Układają się one w następujące ważniejsze kategorie: 1) Rzeczowniki: a) męskie nazwy wykonawców czynności i zawodów': biedziciel, bluźnik, błogosławicie!, brońca, chowacz, chowaciel, ciekun, cytrzysta itp.; b) żeńskie z formantami -ość, -ota: błahość, buczność, chętkość, chluszczota, clirapota itp.; c) nijakie z formantami -anie, -enie, -stwo: aptekarstwo, bezzakoństwo, bratanie, cektanie, chrzęszczenie, cieślictwo itp...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szymczak, Mieczysław (red.) 1970. W służbie nauce i szkole. Księga pamiątkowa poświęcona Profesorowi Doktorowi Zenonowi Klemensiewiczowi, War­szawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.