bóg-pan

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W okresie rozbicia politycznego kraju (zwłaszcza w trzecim tysiącleciu), przed zjednoczeniem dokonanym przez Hammurabiego każde miasto-państwo miało swojego boga-pana jako głównego władcę, któremu oddawano szczególną cześć. W jego imieniu i pod jego przewodem prowadzono także wojny...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Keller, Józef (red.) 1968. Zarys dziejów religii. Praca zbiorowa, Warszawa : Iskry
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.