bóg-uzurpator

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Człowiek staje wobec świata i musi dalej żyć. Musi dalej biec, ale już nie jak „ziarno śrutu wystrzelone z wiatrówki" tak żył gospodarz z Księgi zdarzeń, bóg-uzurpator swojego małego świata, o którym ojciec narratora mówił: „To życie pędzi go do celu, o którym on sam nic nie wie, tylko stwarza sobie pozory wiedzy, godzi się na cele, ku którym jest bezwolnie pędzony, on i każdy z nas zresztą w pewnym sensie, ale on w jakiś szczególnie ślepy, bezwiedny sposób to ziarno śrutu, ziarno śrutu". Człowiek Sztaj...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Bugajski, Leszek 1986. Pozy prozy, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.