celownikowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Mniejszość — nie poddani króla Dawida, ale mniejszość rzeczowników męskich — miała końcówkę -mi: ,,z krol-mi” (Biblia Sońki), „przed ludź-mi” (Kazania gnieźnieńskie). Niewiasty miały końcówkę -ami, jak i dziś : nieimast-ami. Owóż, kiedy już płeć piękna prawie zupełnie przywłaszczyła sobie pierwotnie jedynie męskie celownikowe -am, mężczyźni, żeby dłużnymi nie zostać, sięgnęli w połowie szesnastego wieku po żeńskie narzędnikowe -ami. W siedemnastym wieku dziad-ami, jak bab-ami, było formą niepodzielnie panującą. Tak i tutaj, acz w odwrotnym kie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kultura - Kultura (Paryż)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.