chwilka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Izami oblewała i ustami rozgrzewała; po krótkiéj modlitwie zeszliśmy do forty. Na wązkim przedklasztornym cmentarzyku stanąłem oparty o drewniane sztachety, z tęsknotą w otwarte spoglądając okno. W parę sekund i ona w oknie stanęła , rozsunęła wazoniki i przez dobrą chwilkę rozmawialiśmy jeszcze z sobą. Lecz już księżyc zeszedł był, trzeba było się rozstać: wolnym, leniwym oddalałem się krokiem, jeszczem raz znakiem ręki ją pożegnał , i okno zabrzękło, i ujrzałem się wśród tłumów wesołych, i ze łzami zalanćm sercem pospieszyłem do pomieszkania mego! — I to ostatni błogi, bolesny wie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Koźmian, Stanisław Egbert 1872. Pisma wierszem i prozą. T. 2, Poznań : Księgarnia J. K. Żupańskiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.