chłopiec-poganiacz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Od tego dnia huk armat dudnił bez przerwy cztery doby. Szczególnie wyraźnie słychać go było o rannej zorzy. Lecz gdy wiał wiatr północnowschodni, słychać było grzmot dalekich walk i wśród dnia. W gumnach robota ustawała na chwilę, kobiety żegnały się znakiem krzyża, wspominając synów i mężów, szepcząc modlitwy, a potem znów zaczynały pogrzmiewać głucho kamienne walce po klepisku, chłopcy-poganiacze popędzali konie i woły, huczały szufle do wiania zboża, dzień roboczy wkraczał w swe bezsporne prawa. Koniec sierpnia był pogodny i suchy na podziw. Wiatr roznosił po chutorze plewy, słodko pachniało wymłóconą słomą żytnią, słońce prażyło niemiłosiernie, ale już we wszystkim odczuwało się nadchodzącą jesień. Na wygonie bielił się mdło przekwitły, błękitnawy piołun, wierz...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szołochow, Michał 1955. Cichy Don. T. 3-4, tłum. W. Rogowicz, A .Stawar, wyd. 6, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.