cudacki

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Druga znowu równie wielka, jak dziecinna namiętność, była chęć napisania przed śmiercią czegoś w guście fantastycznym, czegoś bardzo cudackiego, bardzo niewinnego, ani z nieba, ani z ziemi, ale i z tego i z owego trochę, coś niby w guście powiastek, któremi mamki w młodociane dusze zaszczepiają ów świat czarodziejski, za jakim w późniejszych latach tyle wspomnień, a niekiedy i łez płynie; słowem, przez kilka potomnych pokoleń chciałem powiastką moją bawić drobne plemię dzieci o różanych jagodach, żywych oczkach, opromieniać im chwile spędzone przy abecadle. Co zaś do drugiej potomności, bladej, ^ledziennej,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.