cudowanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wizja antyczna (il. 295) jest nastrojową utopią. Odbywa się w jakimś kraju z bajki, w jakiejś wyśnionej Arkadii, pośród ludzi odzianych w powłóczyste szaty nieokreślonego kroju, które jednak przypominają Grecję. Ludzie siedzą, leżą, stoją, poruszają się z niewymowną gracją — a każdy ich gest spływa gładko na płaszczyznę obrazu, nie wyskakuje z niej ani nie cofa się ku głębi, a przy tym wiąże się cudowanie z liniami kierunkowymi pejzażu. U stóp skały, stopniami wznoszącej się ku górze, poziome linie leżącej postaci. Wyżej, na stopniach, chłopiec grający na multankach wiąże konturem nóg i karku poziom z pionem. Na szczycie góry drzewo laurowe i postać muzy wystrzelają...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Feldhorn, Juliusz 1961. Dzieła i twórcy. Popularny zarys historii sztuki, Warszawa : Wiedza Powszechna
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.