cyniczno-beznadziejny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Oto np. w n[rze] 247 „Kuriera“ — znajduję w felietonie piękną bardzo ocenę „Dumy* o hetmanie“ — ale na samym początku kilka rzutów kadzielnicy w kierunku „Dziejów grzechu“. W tekście zaś wiersz „Wznieśmy puchary“ — który jeśli ma jaki sens, to cyniczno-beznadziejny. Gdyby ten uńersz przełożyć na prozę, mógłby służyć młodzieży za zachętę do hulanki — do choć bieda, to ho c, do — et! jakoś to będzie, czego dość już w społeczeństwie naszym. Czy nie można by stawić poetom nie tylko estetycznych, ale i etycznych wymagań?...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Orzeszkowa, Eliza 1961. Listy zebrane. T. 5, Wrocław ; Warszawa ; Kraków : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.